- Het bezoek -
Een paar jaar geleden vind ik een paar foto's op het internet van dit architectonisch juweeltje genaamd Aegidium. Dit "diamanten paleis" is de moeite waard om naar op zoek te gaan. Maar een eerste zoektocht levert weinig op. Enkele maanden later kom ik de bezochte pagina's terug tegen in mijn openstaande tabbladen op m'n smartphone. Er duiken recente foto's op, op het internet. Dit kan geen toeval zijn. Na een tijdje verder zoeken, vind ik de naam "Aegidium". Opnieuw een serieuze stap in de zoektocht. Blijkt toch dat er Urban Explorers zijn binnen geraakt in dit pand in verval.
Een architectonisch juweeltje in hartje Brussel.
Het Diamantpaleis wordt in 1905 ontworpen door Guilaume Segers in opdracht van Léon-Bejai-Dejonge. Het complex zal in 1906 tot in 1924 worden gebruikt als feest- en voorstellingszaal en iets later als Pathé bioscoop.
Na het overlijden van de vorige eigenaar in 1924, koopt Fernand Dierckx het pand. Hij verandert de naam in Pantheon Palace om er een trendy danszaal van te maken.
Maar in 1929 komt het feestzalencomplex van een kanunnik. hij laat architect Léon Denis enkele aanpassingswerken uitvoeren. De vereniging 'Association des Oevres Paroissiales' uit Sint Gillis zorgt ervoor dat het geheel omgetovert wordt als ontmoetingsplaats van Sint-Gillis tot in 1981(Ægidius). De naam wijzigt naar Aegidium, een verwijzing naar de patroonheilige van de stad.
In 1956 zal door architecten Jean Hendrickx en Yves Stevens een verticale opdeling van de polygonale conferentiezaal in neorococo, tot stand worden gebracht door een betonnen plafond aan te brengen.
Deze stijlbreuk zou in de renovatie terug ongedaan worden gemaakt. Alleen de begane grond zou af en toe worden gebruikt tot in 1985.
Stilaan echter begon het imposante gebouw op leeftijd nood te hebben aan een grondige opknapbeurt en diende het noodgedwongen uiteindelijk in 1985 te worden gesloten. De VZW Parochiale Werken en de Lokale Overheid gaven echter nooit de moed op om het gebouw zo snel mogelijk zijn oude glorie weer terug te geven.
Een eerste stap in die richting was de klassering van het gebouw in 2006.
Een tweede Stap is het opzetten van een actieve zoektocht naar projecten die het gebouw zouden kunnen doen heropleven.
Uit de vele initiatieven waaraan de pers de nodige ruchtbaarheid gaf, werd uiteindelijk het project weerhouden dat door Edificio werd ingediend, wellicht omdat dit het voorruitzicht bood deze architecturale parel opnieuw toegankelijk te maken voor het publiek en een uniek kader te bieden voor podiumkunsten, muziekvoorstellingen en allerhande Brusselse festiviteiten.
Mei 2013
Edificio vertrouwt de renovatie en restauratie van dit gebouw toe aan het architectuur-atelier Ma². De renovatie wordt oorspronkelijk geschat op 5 à 6 miljoen euro.
Intussen zijn er bijkomende kosten. De egale verflaag bevat onderliggende "fresco's" die ook in ere gaan hersteld worden. Deze extra kostprijs en de basismaterialen die in prijs omhoog zijn gegaan tijdens de corona pandemie, zorgen ervoor dat Edificio op zoek is naar extra fondsen. Hierdoor kan je Aegidium hoogstwaarschijnlijk nog een tijdje bezoeken als bezoeker of als fotograaf.
Meer info vindt u terug op de website van LesVisitesDeMonVoisin.
Webdesign by Refined Retinas
This website uses cookies. By continuing to use this site, you accept our use of cookies.